Op het podium vertelt een jonge man ons over een bijzonder interessegebied van hem: geluiden. Hij spreekt ons rechtstreeks aan. Alsof hij een presentatie geeft.

De lange tafel in het midden van het podium lijkt wel een technisch centrum. Allerlei instrumenten, apparaten, voorwerpen, foto's, opnames...

Hij vertelt hoe geluiden op hem inwerken.

Hij vertelt ons hoe zijn interesse in dit onderwerp zich vanaf zijn kindertijd heeft ontwikkeld.

In eerste instantie lijken de dingen die hij vertelt heel persoonlijk.

Maar naarmate het verhaal vordert, beseffen we hoe belangrijk geluiden zijn in ons collectieve geheugen.

Samen met hem horen we de geluiden waarover hij vertelt. Niet alleen met onze oren. We horen ze met ons geheugen, onze emoties en ons intuïtie.

We ‘herinneren’ ons zelfs geluiden die we nog nooit eerder hebben gehoord.

De geluiden van nu, de geluiden uit onze kindertijd, geluiden die eeuwen geleden bestonden. Ze komen samen, gaan uit elkaar, botsen, veranderen en nemen ons mee op een reis.

De jonge man gaat op zoek naar de geluiden van de stad waar hij woont, en wij volgen hem.

Persoonlijke geschiedenis verandert in een gemeenschappelijke geschiedenis die we allemaal delen.

Dankzij wat we horen, worden we geconfronteerd met wat we zijn vergeten, worden we ons bewust van wat we als vanzelfsprekend beschouwen, luisteren we naar wat we voorbij zijn gelopen...

We maken opnieuw kennis met een stad.