Een voorstelling. Of nou ja, eigenlijk meer een presentatie. Of wacht, beter een belevenis. Ja! Een belevenis. De mensen laten meemaken hoe het is. Of voelt, ofzo. Om ADHD te hebben. Een immersive experience... Maar niet langer dan een uur, anders wordt hij onrustig. En dan maar anderhalve maand, elke dag in een ander theater. Hahaha. Ja. Nee. Dat is gek. Ja, ok doen we. Géén voorstelling dus. Meer een ervaring. Voor iedereen. Of nou ja, iedereen? ADHD dus. Jeetje. Een label. Hoe goed dat is, en slecht. Niet te lang. Doorpraten. Muziek? Ja! Muziek. (Opschrijven.) Als een belevenis. En er moet een neuroloog bij. Of iemand die er de wetenschap bij doet. Hebben we die? Ja, Anna met die moeilijke achternaam. Help me even. Ok, doen we het zo: Thomas van Luyn is terug in het theater, met een beetje hulp van Anna Gimbrère. Noem het geen nieuwe voorstelling maar een experivaganza. Waarin je leert wat ADHD is. En waarmee je kan voelen hoe het is om ADHD te hebben. Hee, een vogeltje.