‘Ouderpardon’ is het derde en laatste deel van het MINOUX-theaterdrieluik Moeder-Vader-Kinderen. Na de komische en ontroerende eerste twee delen, ‘Moeder mag niet dood’ en ‘Niet de vaders’, is het nu tijd om de kinderen een stem te geven.

Minou Bosua staat bekend om haar scherpe, betekenisvolle theatervoorstellingen. In ‘Ouderpardon’ voert ze een prikkelende, humoristische, theatrale rechtszaak over tekortschietende ouders en hun beste bedoelingen. 

Want hoewel een kind in een wip gemaakt is, blijkt opvoeden een hele uitdaging. Ouders doen hun stinkende best, imiteren wat ze zelf van hun vaders, moeders en voeders meekregen, of doen heel erg hun best om dat vooral niet te doen. Volgens de internationale rechten van het kind geldt een recht op ‘optimale ontplooiing, groei en ontwikkeling’. Mooie woorden, maar wat betekent dit voor de plichten van ouders? 

Theatermaker Minou Bosua onderzoekt met muziek, zang, documentaire en veel humor wat er terechtkomt van ouderschap en opvoeding. Ze presenteert een ouderschapsakte die net als het huwelijk wettelijke verplichtingen met zich meebrengt. Daarmee kunnen kinderen in tijden van nood naar de rechter stappen.

‘Ouderpardon’ is een theatrale rechtszaak waarin hartstochtelijk wordt gepleit en gezongen, met een kinderkoor, operazangers, Minou en vele getuigen op het beeldscherm. Het libretto van deze nieuwe ‘volksopera’ is gebaseerd op ervaringen van (oud) kinderrechters, (al dan niet ontredderde) jongeren en (al dan niet wanhopige) ouders. 

Met nieuwe muziek van componisten Sinem Altan en Robbert Klein, documentairebeelden van Cleo Julia Mullis en een kleurrijke vormgeving van Bas Kosters. ‘Ouderpardon’ is een nieuwe opera over het een na oudste beroep ter wereld.